1) ) Μανόλης Αναγνωστάκης - Στο παιδί μου...
https://www.youtube.com/watch?v=ICZ3GYJCj2A
2) )Άκου Ανθρωπάκο - Βίλχελμ Ράϊχ
https://www.youtube.com/watch?v=Zf8-Ww5FeAU
3) C:\Users\user\ΜΑΖΟΠΟΙΗΣΗ-Το Πείραμα Συμμόρφωσης –.mht
4) ΜΠΑΜΠΙΝΙΩΤΗΣ: Το μεγαλείο της Ελληνικής γλώσσας
https://www.youtube.com/watch?v=rNUelA8DGFo&noredirect=1
5) https://www.youtube.com/watch?v=4IDWYGWltXI
Στα Άκρα, O ψυχίατρος Ματθαίος Γιωσαφάτ full
6) http://vimeo.com/14082199
Ο Ματθαίος Γιωσαφάτ, ξανά-έρχεται στα Άκρα (Ιούνιος 2009
7))https://www.youtube.com/watch?v=zSJ_RbaH-ZE
ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΣΗ Χόρχε Μπουκάι
8) http://ithaque.gr/o-alisodemenos-elefantas/
9)https://www.youtube.com/watch?v=1Cj7n3EVTYw
Παρθενώνας του Κώστα Γαβρά.
10)wmv C:\Users\user\Desktop\▶Τα γλυπτά του Παρθενώνα στο βρετανικό μουσείο - YouTube.mht
11)https://www.youtube.com/watch?v=Voz9S4xb0xM
Ευγένιος Τριβιζάς «Ένα δέντρο μια φορά The Boy And The Tree»
12)https://www.youtube.com/watch?v=UhDI8hnTsN0
Τώρα είναι η στιγμή! (Λεό Μπουσκάλια)
.........................................................................................................................
Άρθρο της Ιωάννας Τσώνη.
https://www.youtube.com/watch?v=ICZ3GYJCj2A
2) )Άκου Ανθρωπάκο - Βίλχελμ Ράϊχ
https://www.youtube.com/watch?v=Zf8-Ww5FeAU
3) C:\Users\user\ΜΑΖΟΠΟΙΗΣΗ-Το Πείραμα Συμμόρφωσης –.mht
4) ΜΠΑΜΠΙΝΙΩΤΗΣ: Το μεγαλείο της Ελληνικής γλώσσας
https://www.youtube.com/watch?v=rNUelA8DGFo&noredirect=1
5) https://www.youtube.com/watch?v=4IDWYGWltXI
Στα Άκρα, O ψυχίατρος Ματθαίος Γιωσαφάτ full
6) http://vimeo.com/14082199
Ο Ματθαίος Γιωσαφάτ, ξανά-έρχεται στα Άκρα (Ιούνιος 2009
7))https://www.youtube.com/watch?v=zSJ_RbaH-ZE
ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΣΗ Χόρχε Μπουκάι
8) http://ithaque.gr/o-alisodemenos-elefantas/
9)https://www.youtube.com/watch?v=1Cj7n3EVTYw
Παρθενώνας του Κώστα Γαβρά.
10)wmv C:\Users\user\Desktop\▶Τα γλυπτά του Παρθενώνα στο βρετανικό μουσείο - YouTube.mht
11)https://www.youtube.com/watch?v=Voz9S4xb0xM
Ευγένιος Τριβιζάς «Ένα δέντρο μια φορά The Boy And The Tree»
Τώρα είναι η στιγμή! (Λεό Μπουσκάλια)
.........................................................................................................................
Άρθρο της Ιωάννας Τσώνη.
( Τώρα:φοιτήτρια Νομικής.
Λίγους μήνες πριν: μαθήτρια και φίλη ).
΄΄Οι εκλογές μέσα μας΄΄
Τέλος λοιπόν μετά την Πασχαλινή ανακωχή πριν μια εβδομάδα και για την διήμερη αργία σε τοπικό επίπεδο, με τη χώρα να βυθίζεται ολοταχώς πλέον στην τρικυμία των εκλογών.Διότι μόνο σαν την απέλπιδα προσπάθεια ενός σαπιοκάραβου να γλιτώσει τη βύθιση μπορεί να χαρακτηριστεί ο τραγέλαφος κάθε εκλογικής διαδικασίας στην Ελλάδα.Κάθε προσπάθεια πολιτικής προσέγγισης των δυνάμεων που καλούνται να κυβερνήσουν τη χώρα σε ευρωπαiκό και αυτοδιοικητικό επίπεδο είναι τουλάχιστον απέλπιδα στα μάτια του απλού πολίτη,ο οποίος για πολλοστή δυστυχώς φορά θα κληθεί να επιλέξει καθώς φαίνεται ανάμεσα στους τυφλούς τον μονόφθαλμο,ανάμεσα στους ''αγνώστους'' τον ''δικό'' μας άνθρωπο,άποψη και παραδοχή που είναι ευρέως αποδεκτή για τη συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών και θαρρώ πως περιττεύει η περαιτέρω ανάλυση και εξήγηση για κάτι που όλοι εκ βαθέων πιστεύουμε.Το γιατί όμως σχεδόν σε κάθε εκλογική διαδικασία καλούμαστε εμείς οι ίδιοι να εκλέξουμε όχι τον ικανότερο αλλά τον λιγότερο ανίκανο,χρήζει ανάλυσης που αφορά την ιδιοσυγκρασία και την ψυχοσύνθεση εμάς των ίδιων των πολιτών,διότι οι εκλογές δεν αποτελούν παρά έναν καθρέπτη των αντιλήψεων που επικρατούν σε δεκάδες τομείς της ζωής μας για την αξιοκρατία και την αξιολόγηση των ατόμων.Γιατί η κριτική των αρχόντων είναι πάντα ευκολότερη, δυστυχώς όμως εμεις οι ίδιοι έχουμε πάψει πλέον να ελκύουμε και να εκφράζουμε τους όποιους(λίγους) άξιους και γενναίους έχουν απομείνει να παλεύουν.Γιατί εμείς οι ίδιοι από τα γεννοφάσκια μας σχεδόν έχουμε γαλουχηθεί να κόβουμε τα χέρια αυτού του ενός του μοναδικού που αγγίζει την κορυφή,αντί να του προτείνουμε το δικό μας για να μας ανεβάσει μαζί του.
Μα,θα ανταπαντήσει κάποιος,φταίει το κράτος.Το κράτος όμως αγαπητέ φίλε και αναγνώστη είσαι εσύ,εσύ που στα πιο απλά στα πιο καθημερινά με τέχνη παραγκωνίζεις έστω και ασυνείδητα το ξεχωριστό.Εσύ ο δάσκαλος ακόμη στη μικροκοινωνία μια τάξης,που βλέπεις ένα μυαλό με σπίθα και αρνείσαι να του δώσεις φωτιά,αντιθέτως το υποτάσσεις στην ΄''κοινή λογική''.Εσύ ο άνθρωπος που τον αγνό και ικανό τον θεωρείς μέσα σου και λίγο φαιδρό εξακολουθώντας να πιστεύεις στη συσχέτιση της(κουτο)πονηριάς με την εξυπνάδα.Εσύ που την οποιαδήποτε πολιτική θέση που διαφέρει απο το συνηθισμένο και το καθιερωμένο την αφορίζεις ασυζητητί,,ποδηγετούμενος εγκεφαλικά από τα μίντια που εξουσιάζουν τη σκέψη σου.Εσύ η μάνα που βλέποντας ένα απ τα παιδιά σου να αναπτύσσει κοινωνικές ευαισθησίες απο την κούνια το μαθαίνεις πως αν πάει με το ''σταυρό στο χέρι'' θα χαθεί κάνοντας αυτό το παιδί να κρύψει αυτόν τον σταυρό και να μην επαναστατεί,να μην αντιδράει,να μην''ακούγεται'' για να μη χαθεί μέσα στη ζούγκλα.Εσύ,ναι εσύ που έχεις μεγαλώσει τα παιδιά σου με τη λογική ότι αν δεν κοιτάς την πάρτη σου δεν προχωράς και έχεις μάθει να ακούς αυτόν που φωνάζει και οξύνει τα πνεύματα κι όχι αυτόν που επιχειρηματολογεί.Εσύ ο εργοδότης που θα πληρώσεις πιο πλουσιοπάροχα τον ημέτερο,εσύ η απλή νοικοκυρά που έχεις αυτή τη μοναδική ικανότητα στον πρωινό καφέ σου να βλέπεις έναν υπέροχο άνθρωπο και παρά ταύτα να αναλώνεσαι αναλύοντας το όποιο ασήμαντο τρωτό του σημείο προσπαθώντας έτσι να απαλλαγείς απο το δικό σου σύμπλεγμα κατωτερότητας.Εσύ ο κάθε ψηφοφόρος ακόμη,που βλέπεις κάποιον να προσφέρει με ανιδιοτέλεια στον τόπο σου και τον εγκαταλείπεις γιατί δε διόρισε το δικό σου παιδί ή ακόμη και γιατί δεν παρανόμησε,όντας άρχοντας του τόπου, για να σε ευνοήσει καθοιονδήποτε τρόπο.
Δεν είναι λοιπόν μόνο στα κοινά που λείπουν οι προικισμένες προσωπικότητες,είναι παντού.Απλά στα κοινά η έλλειψη τους όπως και η ανάγκη τους είναι εμφανέστερες.Αλλά όσο συνεχίζουμε εμείς με τις αντιλήψεις μας σε όλες τις κοινωνικές συναλλαγές έστω και ασυνείδητα να τους απομονώνουμε,να τους απογοητεύουμε και να τους φοβίζουμε δεν πρόκειται ποτέ να τους βρούμε δίπλα μας.΄Λύσεις υπάρχουν,για τον απλό και ιστορικά αποδεδεδειγμενο αν θέλετε λόγο ότι η ανθρωπότητα κι η Ελλάδα πάντα έβρισκαν τις λύσεις ακόμη και κάτω απο χειρότερες συνθήκες.Το πρόβλημα είναι ότι αυτούς τους λίγους που μπορούν να δώσουν σάρκα και οστά στις λύσεις και το μέλλον τους έχουμε φοβίσει,αηδιάσει και απομακρύνει.Εμεις και κανένας άλλος.'Ετσι καταλήγουμε να μπαίνουμε πάντα σε ένα φαύλο κύκλο ζωής και επιλογών.Αν εμείς αλλάξουμε τον τρόπο που ζούμε και αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο τότε και μόνο τότε θα αλλάξει ριζικά η πολιτική και η δημοκρατίαόπως την ξέρουμε σήμερα και αυτοί που την εκπροσωπούν,δίνοντας χώρο σε ανθρώπους με πραγματικό όραμα.Ο καλύτερος επίλογος δε θα μπορούσε παρά να είναι ηφράση της οδυνηρής όσο και αληθινή διαπίστωσης του νομπελίστα Γάλλου συγγραφέα Αλμπέρ Καμύ:''Η πολιτική και η μοίρα της ανθρωπότητας διαμορφώνονται από ανθρώπους χωρίς ιδανικά και χωρίς μεγαλείο. Άνθρωποι που έχουν μεγαλείο μέσα τους δεν ασχολούνται με την πολιτική.''Και φυσικά δεν εννοεί την πολιτική γενικότερα,η ενασχόληση με την οποία είναι χρέος του κάθε ανήσυχου πολίτη,αλλά με αυτού του είδους την πολιτική που ξέρει μόνο να καπηλεύεται κάθε ανθρώπινη προσδοκία και επιδίωξη.
............................................................................................................................
Γιατί οφείλουμε να διδάσκουμε τα Αρχαία Ελληνικά στα παιδιά μας
Ι.Θ. Κακριδής
Γιατί αλήθεια διδάσκουμε τα αρχαία ελληνικά στα παιδιά που θέλουμε να μορφώσουμε, σε τόσο πολλές ώρες μάλιστα; Τρεις είναι οι κύριοι λόγοι που μας υποχρεώνουν να βοηθήσουμε τα παιδιά μας να επικοινωνήσουν όσο γίνεται περισσότερο με τον αρχαίο κόσμο.
Πρώτα απ’ όλα, γιατί είμαστε κι εμείς Έλληνες. Από τον καιρό του Ομήρου ως σήμερα έχουν περάσει κάπου δυο χιλιάδες εφτακόσια χρόνια. Στους αιώνες που κύλησαν οι Έλληνες βρεθήκαμε συχνά στο απόγειο τηςδόξας, άλλοτε πάλι στα χείλια μιας καταστροφής ανεπανόρθωτης∙ νικήσαμε και νικηθήκαμε αμέτρητες φορές∙ δοκιμάσαμε επιδρομές και σκλαβιές∙ αλλάξαμε θρησκεία∙ στους τελευταίους αιώνες η τεχνική επιστήμη μετασχημάτισε βασικά τη μορφή της ζωής μας∙ και όμως κρατηθήκαμε Έλληνες, με την ίδια γλώσσα‐φυσικά εξελιγμένη‐, με τα ίδια ιδανικά, τον ίδιο σε πολλά χαραχτήρα και με ένα πλήθος στοιχεία του πολιτισμού κληρονομημένα από τα προχριστιανικά χρόνια.
Στον πνευματικό τομέα κανένας λαός δεν μπορεί να προκόψει, αν αγνοεί την ιστορία του, γιατί άγνοια της ιστορίας θα πει άγνοια του ίδιου του ίδιου του εαυτού του. Είμαι Έλληνας, συνειδητός Έλληνας, αυτό θα πει, έχω αφομοιώσει μέσα μου την πνευματική ιστορία των Ελλήνων από τα μυκηναϊκά χρόνια ως σήμερα.
Ο δεύτερος λόγος που μας επιβάλλει να γνωρίσουμε την αρχαία πνευματική Ελλάδα είναι ότι είμαστε κι εμείς Ευρωπαίοι. Ολόκληρος ο Ευρωπαϊκός πολιτισμός στηρίζεται στον αρχαίο Ελληνικό, με συνδετικό κρίκο τον ρωμαϊκό. Με τους άλλους Ευρωπαίους μας δένει βέβαια και ο Χριστιανισμός, όσο και να μας χωρίζουν ορισμένα δόγματα. Μα και ο Χριστιανισμός έπρεπε να δουλευτεί πρώτα με την Ελληνική σκέψη, για να μπορέσει ν’ απλώσει έπειτα στον ευρωπαϊκό χώρο. Η ρίζα του πολιτισμού των Ευρωπαίων όλων είναι ο αρχαίος ελληνικός στοχασμός και η τέχνη, γι’ αυτό δεν μπορεί να τα αγνοεί κανείς, αν θέλει να αισθάνεται πως πνευματικά ανήκει στην Ευρώπη.
Μα ο κυριότερος λόγος που δεν επιτρέπεται οι νέοι μας ν’ αγνοούν την αρχαίαν Ελλάδα είναι άλλος: στην Ελλάδα για πρώτη φορά στα χρονικά του κόσμου ανακαλύφτηκε ο άνθρωπος ως αξία αυτόνομη, ο άνθρωπος που θέλει να κρατιέται ελεύθερος από κάθε λογής σκλαβιά, και υλική και πνευματική. Μέσα στους λαούς που περιβάλλουν τον ελληνικό χώρο στα παλιά εκείνα χρόνια υπάρχουν πολλοί με μεγάλο πολιτισμό, πάνω απ’ όλους οι Αιγύπτιοι και οι Πέρσες. Οι λαοί όμως αυτοί ούτε γνωρίζουν ούτε θέλουν τον ελεύθερο άνθρωπο. Το απολυταρχικό τους σύστημα επιβάλλει στα άτομα να σκύβουν αδιαμαρτύρητα το κεφάλι μπροστά στο βασιλέα και στους θρησκευτικούς αρχηγούς.
Η ελεύθερη πράξη και η ελεύθερη σκέψη είναι άγνωστα στον εξωελληνικό κόσμο. Και οι Έλληνες; Πρώτοι αυτοί, σπρωγμένοι από μια δύναμη που βγαίνει από μέσα τους και μόνο, την δεσποτεία θα την μεταλλάξουν σε δημοκρατία, και από την άβουλη, ανεύθυνη μάζα του λαού θα πλάσουν μια κοινωνία από πολίτες ελεύθερους, που καθένας τους να νιώθει τον εαυτό του υπεύθυνο και για τη δική του και για των άλλων την προκοπή. Ο στοχασμός είναι κι αυτός ελεύθερος για τα πιο τολμηρά πετάματα του νου και της φαντασίας.
Ο Έλληνας είναι ο πρώτος, που ενώ ξέρει πως δεν μπορεί ατιμώρητα να ξεπεράσει τα σύνορα του ανθρώπου και να γίνει θεός, όμως κατέχεται από μια βαθιά αισιοδοξία για τις ανθρώπινες ικανότητες και είναι γεμάτος αγάπη για τον άνθρωπο, που τον πιστεύει ικανό να περάσει τις ατέλειές του και να γίνει αυτό που πρέπει να είναι−ο τέλειος άνθρωπος. Αυτή η πίστη στον τέλειον άνθρωπο, συνδυασμένη με το βαθύ καλλιτεχνικό αίσθημα που χαρακτηρίζει την ελληνική φυλή, δίνει στον αρχαίον Έλληνα τον πόθο και την ικανότητα να πλάσει πλήθος ιδανικές μορφές σε ό,τι καταπιάνεται με το νου, με τη φαντασία και με το χέρι:
στις απέριττες μορφές που σχεδιάζουν οι τεχνίτες στα αγγεία της καθημερινής χρήσης, στη μεγάλη ζωγραφική, στην πλαστική του χαλκού και του μαρμάρου, πάνω απ’ όλα στο λόγο τους, και τον πεζό και τον ποιητικό. Αυτόν τον κόσμο θέλουμε να δώσουμε στα παιδιά μας, για να μορφωθούν∙ για να καλλιεργήσουν τη σκέψη τους αναλύοντας τη σκέψη των παλιών Ελλήνων∙ για να καλλιεργήσουν το καλλιτεχνικό τους αίσθημα μελετώντας ό,τι ωραίο έπλασε το χέρι και η φαντασία των προγόνων τους∙ για να μπορέσουν κι αυτοί να νιώσουν τον εαυτό τους αισιόδοξο, ελεύθερο και υπεύθυνο για τη μοίρα του ανθρώπου πάνω στη γη∙ προπαντός για να φουντώσει μέσα τους ο πόθος για τον τέλειον άνθρωπο.
Γιατί αλήθεια διδάσκουμε τα αρχαία ελληνικά στα παιδιά που θέλουμε να μορφώσουμε, σε τόσο πολλές ώρες μάλιστα; Τρεις είναι οι κύριοι λόγοι που μας υποχρεώνουν να βοηθήσουμε τα παιδιά μας να επικοινωνήσουν όσο γίνεται περισσότερο με τον αρχαίο κόσμο.
Πρώτα απ’ όλα, γιατί είμαστε κι εμείς Έλληνες. Από τον καιρό του Ομήρου ως σήμερα έχουν περάσει κάπου δυο χιλιάδες εφτακόσια χρόνια. Στους αιώνες που κύλησαν οι Έλληνες βρεθήκαμε συχνά στο απόγειο τηςδόξας, άλλοτε πάλι στα χείλια μιας καταστροφής ανεπανόρθωτης∙ νικήσαμε και νικηθήκαμε αμέτρητες φορές∙ δοκιμάσαμε επιδρομές και σκλαβιές∙ αλλάξαμε θρησκεία∙ στους τελευταίους αιώνες η τεχνική επιστήμη μετασχημάτισε βασικά τη μορφή της ζωής μας∙ και όμως κρατηθήκαμε Έλληνες, με την ίδια γλώσσα‐φυσικά εξελιγμένη‐, με τα ίδια ιδανικά, τον ίδιο σε πολλά χαραχτήρα και με ένα πλήθος στοιχεία του πολιτισμού κληρονομημένα από τα προχριστιανικά χρόνια.
Στον πνευματικό τομέα κανένας λαός δεν μπορεί να προκόψει, αν αγνοεί την ιστορία του, γιατί άγνοια της ιστορίας θα πει άγνοια του ίδιου του ίδιου του εαυτού του. Είμαι Έλληνας, συνειδητός Έλληνας, αυτό θα πει, έχω αφομοιώσει μέσα μου την πνευματική ιστορία των Ελλήνων από τα μυκηναϊκά χρόνια ως σήμερα.
Ο δεύτερος λόγος που μας επιβάλλει να γνωρίσουμε την αρχαία πνευματική Ελλάδα είναι ότι είμαστε κι εμείς Ευρωπαίοι. Ολόκληρος ο Ευρωπαϊκός πολιτισμός στηρίζεται στον αρχαίο Ελληνικό, με συνδετικό κρίκο τον ρωμαϊκό. Με τους άλλους Ευρωπαίους μας δένει βέβαια και ο Χριστιανισμός, όσο και να μας χωρίζουν ορισμένα δόγματα. Μα και ο Χριστιανισμός έπρεπε να δουλευτεί πρώτα με την Ελληνική σκέψη, για να μπορέσει ν’ απλώσει έπειτα στον ευρωπαϊκό χώρο. Η ρίζα του πολιτισμού των Ευρωπαίων όλων είναι ο αρχαίος ελληνικός στοχασμός και η τέχνη, γι’ αυτό δεν μπορεί να τα αγνοεί κανείς, αν θέλει να αισθάνεται πως πνευματικά ανήκει στην Ευρώπη.
Μα ο κυριότερος λόγος που δεν επιτρέπεται οι νέοι μας ν’ αγνοούν την αρχαίαν Ελλάδα είναι άλλος: στην Ελλάδα για πρώτη φορά στα χρονικά του κόσμου ανακαλύφτηκε ο άνθρωπος ως αξία αυτόνομη, ο άνθρωπος που θέλει να κρατιέται ελεύθερος από κάθε λογής σκλαβιά, και υλική και πνευματική. Μέσα στους λαούς που περιβάλλουν τον ελληνικό χώρο στα παλιά εκείνα χρόνια υπάρχουν πολλοί με μεγάλο πολιτισμό, πάνω απ’ όλους οι Αιγύπτιοι και οι Πέρσες. Οι λαοί όμως αυτοί ούτε γνωρίζουν ούτε θέλουν τον ελεύθερο άνθρωπο. Το απολυταρχικό τους σύστημα επιβάλλει στα άτομα να σκύβουν αδιαμαρτύρητα το κεφάλι μπροστά στο βασιλέα και στους θρησκευτικούς αρχηγούς.
Η ελεύθερη πράξη και η ελεύθερη σκέψη είναι άγνωστα στον εξωελληνικό κόσμο. Και οι Έλληνες; Πρώτοι αυτοί, σπρωγμένοι από μια δύναμη που βγαίνει από μέσα τους και μόνο, την δεσποτεία θα την μεταλλάξουν σε δημοκρατία, και από την άβουλη, ανεύθυνη μάζα του λαού θα πλάσουν μια κοινωνία από πολίτες ελεύθερους, που καθένας τους να νιώθει τον εαυτό του υπεύθυνο και για τη δική του και για των άλλων την προκοπή. Ο στοχασμός είναι κι αυτός ελεύθερος για τα πιο τολμηρά πετάματα του νου και της φαντασίας.
Ο Έλληνας είναι ο πρώτος, που ενώ ξέρει πως δεν μπορεί ατιμώρητα να ξεπεράσει τα σύνορα του ανθρώπου και να γίνει θεός, όμως κατέχεται από μια βαθιά αισιοδοξία για τις ανθρώπινες ικανότητες και είναι γεμάτος αγάπη για τον άνθρωπο, που τον πιστεύει ικανό να περάσει τις ατέλειές του και να γίνει αυτό που πρέπει να είναι−ο τέλειος άνθρωπος. Αυτή η πίστη στον τέλειον άνθρωπο, συνδυασμένη με το βαθύ καλλιτεχνικό αίσθημα που χαρακτηρίζει την ελληνική φυλή, δίνει στον αρχαίον Έλληνα τον πόθο και την ικανότητα να πλάσει πλήθος ιδανικές μορφές σε ό,τι καταπιάνεται με το νου, με τη φαντασία και με το χέρι:
στις απέριττες μορφές που σχεδιάζουν οι τεχνίτες στα αγγεία της καθημερινής χρήσης, στη μεγάλη ζωγραφική, στην πλαστική του χαλκού και του μαρμάρου, πάνω απ’ όλα στο λόγο τους, και τον πεζό και τον ποιητικό. Αυτόν τον κόσμο θέλουμε να δώσουμε στα παιδιά μας, για να μορφωθούν∙ για να καλλιεργήσουν τη σκέψη τους αναλύοντας τη σκέψη των παλιών Ελλήνων∙ για να καλλιεργήσουν το καλλιτεχνικό τους αίσθημα μελετώντας ό,τι ωραίο έπλασε το χέρι και η φαντασία των προγόνων τους∙ για να μπορέσουν κι αυτοί να νιώσουν τον εαυτό τους αισιόδοξο, ελεύθερο και υπεύθυνο για τη μοίρα του ανθρώπου πάνω στη γη∙ προπαντός για να φουντώσει μέσα τους ο πόθος για τον τέλειον άνθρωπο.
